“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Perry Hendricks’ impairment argument for the immorality of abortion is based on two premises: first, impairing a fetus with fetal alcohol syndrome is immoral, and second, if impairing an organism to some degree is immoral, then ceteris paribus, impairing it to a higher degree is also immoral. He calls this the impairment principle. Since abortion impairs a fetus to a higher degree than FAS, it follows from these two premises that abortion is immoral. Critics have focussed on the ceteris paribus (...) clause of TIP, which requires that the relevant details surrounding each impairment be sufficiently similar. In this article, we show that the ceteris paribus clause is superfluous, and by replacing it with a more restrictive condition, the impairment argument is considerably strengthened. There are no data in this work. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

James Sterba has constructed a powerful argument for there being a conflict between the presence of evil in the world and the existence of God. I contend that Sterba’s argument depends on a crucial assumption, namely, that God has an obligation to act according to the principle of meticulous providence. I suggest that two of his analogies confirm his dependence on this requirement. Of course, his argument does not rest on either of these analogies, but they are illustrative of the (...) role that meticulous providence plays in his argument. I then investigate the ethical principles Sterba invokes in his use of meticulous providence and suggest that not only do we often not predicate goodness of human persons based on these principles of obligation, but that these principles are much too stringent to function to determine moral obligations and moral goodness. From there, I contend that to think that God has a similar obligation regarding meticulous providence in order to be good encounters several serious problems, especially with respect to the soul-building Sterba wants to preserve. I conclude by considering Sterba’s reply in terms of a limited application of meticulous providence. (shrink)

Quantum theory offers mathematical descriptions of measurable phenomena with great facility and accuracy, but it provides absolutely no understanding of why any particular quantum outcome is observed. It is the province of genuine explanations to tell us how things actually work—that is, why such descriptions hold and why such predictions are true. Quantum theory is long on the what, both mathematically and observationally, but almost completely silent on the how and the why. What is even more interesting is that, in (...) some sense, this state of affairs seems to be a necessary consequence of the empirical adequacy of quantum descriptions. One of the most noteworthy achievements of quantum theory is the accurate prediction of phenomena that, on pain of experimental contradiction, have no physical explanation. It is the purpose of this essay to make clear why quantum mechanics and quantum field theory are complete physical descriptions that describe the metaphysical incompleteness of the physical world, then to press the negative implications of this fact for naturalistic metaphysics. (shrink)

ABSTRACT. Two arguments have recently been advanced that Maxwell-Boltzmann particles are indistinguishable just like Bose-Einstein and Fermi-Dirac particles. Bringing modal metaphysics to bear on these arguments shows that ontological indistinguishability for classical (MB) particles does not follow. The first argument, resting on symmetry in the occupation representation for all three cases, fails since peculiar correlations exist in the quantum (BE and FD) context as harbingers of ontic indistinguishability, while the indistinguishability of classical particles remains purely epistemic. The second argument, deriving (...) from the classical limits of quantum statistical partition functions, embodies a conceptual confusion. After clarifying the doctrine of haecceitism, a third argument is considered that attempts to deflate metaphysical concerns altogether by showing that the phase-space and distribution-space representations of MB-statistics have contrary haecceitistic import. Careful analysis shows this argument to fail as well, leaving de re modality unproblematically grounding particle identity in the classical context while genuine puzzlement about the underlying ontology remains for quantum statistics. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

I begin by distinguishing four different versions of the argument from evil that start from four different moral premises that in various ways link the existence of God to the absence of suffering. The version of the argument from evil that I defend starts from the premise that if God exists, he would not allow excessive, unnecessary suffering. The argument continues by denying the consequent of this conditional to conclude that God does not exist. I defend the argument against Skeptical (...) Theists who say we are in no position to judge that there is excessive, unnecessary suffering by arguing that this defense has absurd consequences. It allows Young Earthers to construct a parallel argument that concludes that we are in no position to judge that God did not create the earth recently. In the last section I consider whether theists can turn the argument from evil on its head by arguing that God exists. I first criticize Alvin Plantinga’s theory of warrant that one might try to use to argue for God’s existence. I then criticize Richard Swinburne’s Bayesian argument to the same conclusion. I conclude that my version of the argument from evil is a strong argument against the existence of God and that several important responses to it do not defeat it. (shrink)

Don Marquis’ future-like-ours account argues that abortion is seriously immoral because itdeprives the embryo or fetus of a valuable future much like our own. Marquis was mindful ofcontraception being reductio ad absurdum of his reasoning, and argued that prior tofertilisation, there is not an identifiable subject of harm. Contra Marquis, Tomer Chaffercontends that the ovum is a plausible subject of harm, and therefore contraception deprives theovum of a future-like-ours. In response, I argue that being an identifiable subject of harm is (...) notsufficient for Marquis’ argument to succeed. In addition, we must also share our identity withan ovum. I show that on the account of personal identity utilised by Marquis’ defenders, weare not identical with an ovum. As a result, Chaffer’s reductio fails. (shrink)

“But when you meet her again,” he observed, “in Heaven, you, too, will be changed. You will see her spiritualized, with spiritual eyes.”1Dante is not a philosopher, although George Santayana sees him as one among a very few philosophical poets.2 The Divine Comedy deals in terza rima with issues that are philosophically urgent, including the relation between reasoning well and happiness.3And as one of the few great epics in Western literature, the Comedy offers its readers the pleasures of world-class poetry, (...) fabulous beasts from classical literature, good people and sinners from Dante’s Italy, and the prolongation in verse of Thomas Aquinas’s summa Theologiae and Summa contra Gentiles. In some ways, Dante’s epic .. (shrink)

It is a truism that where one starts from and the direction one goes determines where one ends up. This is no less true in philosophy than elsewhere, and certainly no less true in matters dealing with the relationship between God’s foreknowledge and human free actions. In what follows I will argue that the incompatibilist view that Fischer and others stalwartly defend results from the particular starting point they choose, and that if one adopts a different starting point about divine (...) knowledge the logical incompatibility they envision and philosophically anguish over evaporates. (shrink)

Our examination of universal origins and fine-tuning will begin with a discussion of infl ationary scenarios grafted onto Big Bang cosmology and the proof that all infl ationary spacetimes are past-incomplete. After diverting into a lengthy critical examination of the “different physics” offered by quantum cosmologists at the past-boundary of the universe, we will proceed to dissect the inadequacies of infl ationary explanations and string-theoretic constructs in the context of three cosmological models that have received much attention: the Steinhardt-Turok cyclic (...) ekpyrotic model (which does not invoke inflation), the Gasperini-Veneziano pre-Big Bang infl ationary model, and the inflationary string landscape model advanced by Susskind, Polchinski, Bousso, and Linde. We will argue that none of these highly speculative string cosmologies removes the necessity of a beginning to the process of universe generation, and we will emphasize the implications of this fact. Then, since the inflationary “mechanism” only really addresses the fi ne-tuning of the initial conditions of the universe and not the conditions embodied in its finely tuned laws and constants, we will analyze the adequacy of the string multiverse in its three versions (cyclic ekpyrotic, pre-Big Bang, and landscape) for explaining the nomological structure and values of these precisely tuned life-compatible universal parameters. When all is said and done, it will be clear that transcendent intelligent agency is not just the only causally suffi cient and therefore metaphysically sound explanation for universal origins and fine-tuning, but it is also much more parsimonious, elegant, and resonant with meaning than all of the ad hoc machinations of multiverse cosmology. (shrink)

The practice of science rests on the assumption of dependable regularity in the behavior of the physical world. It presumes that the world has an investigable causal structure and that scientific experimentation, observation, and theorizing provide a reliable pathway to its discernment. This much is not in dispute. What is in dispute is what warrants the metaphysical and methodological assumption—essential to the heuristic utility of science—that nature is uniform in such a way that the present can serve as a key (...) to both the past and the future. This article focuses on the metaphysical foundation and justification for uniformitarian assumptions about nature and argues that they are inconsistent with both metaphysical and methodological naturalism. (shrink)

Over the course of his work, Graham Oppy developed numerous important criticisms of versions of the cosmological argument. In this article I am not concerned with his specific criticisms of cosmological arguments but rather with his claim that the cosmological arguments per se are not good arguments, for they provide no persuasive or convincing reason for believing the conclusion that God exists and are embedded in theories that already affirm the conclusion. I want to explore what he believes makes an (...) argument good, contend that cosmological arguments can have functions within worldviews other than persuasion, and consider his recent modifications of the discussion that address competing worldviews. (shrink)

Attempts to resolve the problem of evil often appeal to a greater good, according to which God’s permission of moral and natural evil is justified because (and just in case) the evil that is permitted is necessary for the realization of some greater good. In the extensive litany of greater good theodicies and defenses, the appeal to the greater good of an afterlife of infinite reward or pleasure has played a minor role in Christian thought but a more important role (...) in Islamic thought. In a recent article, Seyyed Jaaber Mousavirad invites us to reconsider a greater good theodicy of compensation. He contends that not only are all evils justified in that God compensates the sufferer in an afterlife, but because evils experienced produce some good, God has reason for bringing about or allowing evils in the first place (Mousavirad 211). In what follows I argue that this modified compensation theodicy is flawed in its premises, faces serious problems about its concept of justice, treats people as means only and not as intrinsically valuable, and ultimately fails to show that an afterlife compensation, along with some good produced here and now by evil, justify God bringing about or allowing evil. (shrink)

In his recent book Is a Good God Logically Possible? and article by the same name, James Sterba argued that the existence of significant and horrendous evils, both moral and natural, is incompatible with the existence of God. He advances the discussion by invoking three moral requirements and by creating an analogy with how the just state would address such evils, while protecting significant freedoms and rights to which all are entitled. I respond that his argument has important ambiguities and (...) that consistent application of his moral principles will require that God remove all moral and natural evils. This would deleteriously restrict not only human moral decision making, but also the knowledge necessary to make moral judgments. He replies to this critique by appealing to the possibility of limited divine intervention, to which I rejoin with reasons why his middle ground is not viable. (shrink)

I reply to criticisms of the divine command theory with an eye to noting the relation of ethics to an ontological ground. The criticisms include: the theory makes the standard of right and wrong arbitrary, it traps the defender of the theory in a vicious circle, it violates moral autonomy, it is a relic of our early deontological state of moral development. I then suggest how Henry Veatch's view of good as an ontological feature of the world provides a context (...) in which the divine command theory can be reasonably justified. (shrink)

The alleged conflict between religion and science most pointedly focuses on what it is to be human. Western philosophical thought regarding this has progressed through three broad stages: mind/body dualism, Neo-Darwinism, and most recently strong artificial intelligence (AI). I trace these views with respect to their relation to Christian views of humans, suggesting that while the first two might be compatible with Christian thought, strong AI presents serious challenges to a Christian understanding of personhood, including our freedom to choose, moral (...) choice itself, self-consciousness, and the relevance of God to our beginning, being, and ending. (shrink)

In this paper I explore Michael Loux’s important distinction between “tropes” and “tropers”. First, I argue that the distinction throws into relief an ambiguity and discrepancy in the literature, revealing two fundamentally different versions of trope theory. Second, I argue that the distinction brings into focus unique challenges facing each of the resulting trope theories, thus calling into question an alleged advantage of trope theory—that by uniquely occupying the middle ground between its rivals, trope theory is able to recover and (...) preserve the insights of these views. Ultimately, the distinction suggests that trope theory is a divided house. (shrink)

The general concept of a trope – that of a non-shareable character-grounder – admits of a distinction between modifier tropes and module tropes. Roughly, a module trope is self-exemplifying whereas a modifier trope is not. This distinction has wide-ranging implications. Modifier tropes are uniquely eligible to be powers and fundamental determinables, whereas module tropes are uniquely eligible to play a direct role in perception and causation. Moreover, each type of trope theory faces unique challenges concerning character- grounding. Modifier trope theory (...) faces challenges concerning the inscrutability of predication and the incompatibility with bundle theory, whereas module trope theory faces challenges concerning character overdetermination and a collapse into austere nominalism. These differences indicate that the modifier/module distinction divides the advantages of general trope theory and thus presents the trope theorist with a pivotal choice. (shrink)

Prolife theorists typically hold to the claim that all human beings possess equal moral status from conception and consequently possess a right to life. This, they believe, entails that abortion is impermissible in all circumstances. Critics characterize this as an extreme anti-abortion position, as it prima facie allows no exceptions, even in cases of rape. Here, I examine whether the prolife claim regarding equal moral status is compatible with a more attractive moderate stance that permits an exception in the case (...) of rape. I show that Judith Jarvis Thomson's analysis of rights can be used to modify the prolife position in this way, but that doing so involves concessions that prolife theorists are unlikely to find acceptable. (shrink)

Jacob Klapwijk’s book Purpose in the Living World? (Cambridge 2998) is examined with special attention given to the scholarly background from out of which it emerges as a significant contribution to reformational philosophical reflection. As an initial step to clarify some important issues raised by Klapwijk’s critical comments about Dooyeweerd’s “essentialist” concept of species, the article probes facets of the way Jan Lever incorporated reformational philosophical concepts into his biological theory and considers the 1959 review written by Herman Dooyeweerd of (...) Lever’s Creation and Evolution. The analysis focuses specifically upon the social responsibilities of these two scholars and the confrontation of their respective views. With the work of Lever and Dooyeweerd we sense something of the ambiguities when reformational philosophy confronts an evangelical scholasticism. This confrontation is an important facet of the context in which Klapwijk has set forth his discussion of creation and emergent evolution. Purpose is also the fruit of scholarly collaboration across disciplines, providing a welcome stimulus for a deepened understanding of the corporate character of the student vocation. (shrink)

It is commonly held that professors in university communities should not profess but should uphold the ideals of presuppositionless investigation, unbiased presentation of materials, and open dialogue. In particular it is believed that professors professing in the classroom is inconsistent with being a truly Socratic professor. I argue that this is a misreading of Socrates' claim not to know (be barren), but rather is a result of three myths: the myths of neutrality, of expressionism, and of denigration, and that when (...) these are properly debunked, professing in the classroom which seeks to engage, challenge, and empower students is proper for a truly Socratic professor. Our goal is not to make disciples of our students, but to enable students to advance reflectively beyond us. (shrink)

_The first English translation of Schelling’s final “existential system.”_.

A substantial proportion of human embryos spontaneously abort soon after conception, and ethicists have argued this is problematic for the pro-life view that a human embryo has the same moral status as an adult from conception. Firstly, if human embryos are our moral equals, this entails spontaneous abortion is one of humanity’s most important problems, and it is claimed this is absurd, and a reductio of the moral status claim. Secondly, it is claimed that pro-life advocates do not act as (...) if spontaneous abortion is important, implying they are failing to fulfill their moral obligations. We report that the primary cause of spontaneous abortion is chromosomal defects, which are currently unpreventable, and show that as the other major cause of prenatal death is induced abortion, pro-life advocates can legitimately continue efforts to oppose it. We also defend the relevance of the killing and letting die distinction, which provides further justification for pro-life priorities. (shrink)

The paper defends the claim that it is metaphysically possible that continuants of at least some kinds can have life-histories that incorporate temporal gaps -- i.e., the continuants can go out of existence and then come into existence again. Opponents of this view have included Graham Nerlich and Bernard Williams, whose writings I discuss.i.

This paper investigates the emotional import of literary devices deployed in fiction. Reflecting on the often-favored approach in the analytic tradition that locates fictional characters, events, and narratives as sources of readers’ emotions, I attempt to broaden the scope of analysis by accounting for how literary devices trigger non-cognitive emotions. I argue that giving more expansive consideration to literary devices by which authors present content facilitates a better understanding of how fiction engages emotion. In doing so, I also explore the (...) somatic dimension of reading fiction. (shrink)

Joona Räsänen has proposed a concept he calls Schrödinger’s Fetus as a solution to reconciling what he believes are two widely held but contradictory intuitions. I show that Elizabeth Harman’s Actual Future Principle, upon which Schrödinger’s Fetus is based, uses a more convincing account of personhood. I also argue that both Räsänen and Harman, by embracing animalism, weaken their arguments by allowing Don Marquis’ ‘future like ours’ argument for the immorality of abortion into the frame.

This study explores the interface between conscious and nonconscious mental processes using phenomenological analysis, information processing cognitive psychology, connectionism and traditional aesthetic theories. It attempts to explain how global, evaluative information--especially the primitive feeling of 'rightness' or 'making sense'--is represented in consciousness. ;Many lines of evidence confirm and extend William James' nucleus/fringe model of consciousness: surrounding clear experience in focal attention is a fringe of vague experience. Context information in general, and the feeling of rightness in particular, occupy the fringe. (...) The fringe is vague because it works to finesse consciousness' limited capacity to articulate experience, and the fringe is elusive or 'ungraspable' because it helps to call new information into consciousness. The phenomenology of the fringe is thus a consequence of its cognitive functions. ;Meaningfulness is proposed to be a summary index of cognitive integration, signalling consciousness about the degree of global compatibility or 'fit' between a given content in the focus of attention and its nonconscious context. Though very similar to goodness-of-fit in a connectionist network, Meaningfulness is proposed to play an active feedback role in cognition, while goodness-of-fit, as currently used, is a passive measure of network integration. ;This analysis predicts that an intense feeling of Meaningfulness will have a characteristic 'profile,' and this profile is evident in many accounts of aesthetic experience: a feeling of unity and coherence that cannot be captured adequately in words, but which nevertheless seems to be a source of profound, and often "spiritual," knowledge. ;Many philosophical theories try to explain the unistic, ineffable, noetic, and transcendent aspects of the aesthetic. Platonic and Aristotelian traditions are considered, but the primary focus is on Kant. The Critique of Judgment created modern aesthetics, and in many ways it is remarkably compatible with current cognitive analysis. ;Beyond clarifying the cognitive foundation of aesthetic experience, this study offers new arguments against epiphenomenalism, provides further reason to doubt rule-based accounts of nonconscious processing, explains the isomorphism in aesthetic and mystical phenomenology, and develops a method to investigate consciousness called convergent phenomenology. (shrink)

The paper reaches two main conclusions: Firstly, even if there are one or more possible worlds than which there are none better, God cannot actualise any of them. Secondly, if there are possible worlds which God can actualise, and than which God can actualise none better, then God must actualise one of them. The paper is neutral between compatibilist and libertarian views of creaturely freedom. The paper's main ideas have been used, with modifications, in my book "God, the Best, and (...) Evil" (OUP 2008). (shrink)

[first paragraph]: Robert Forman's theory outlined in `Mysticism, language and the via negativa' reacts against an earlier account of mysticism which he calls constructivism'. Constructivism grew from a book of collected papers, Mysticism and philosophical analysis , contributed to and edited by Steven Katz. According to Forman, `the constructivist approach is, roughly, that of the historian [of ideas]' . But this characterization is much too generous.

A review of a 2010 translation of the inaugural address of Dr Jaap Klapwijk as professor of Philosophy at the Vrije Universiteit, Amsterdam in 1976.